 |
 |
 |
| Foka |
Kot |
Chomik |
Rodzaje kotów
 |
 |
 |
| Kot brytyjski krótkowłosy – rasa kota,
której początki wywodzą od kotów sprowadzonych na Wyspy
Brytyjskie przez legiony rzymskie, wykorzystujące je do
walki ze szczurami. Legendy tej nie udało się jednak
udowodnić. Faktem jest, że rasa wywodzi się od kotów
domowych zamieszkujących Wielką Brytanię (nie jest to
jednak domowy kot "brytyjski"). Na skutek II wojny
światowej istnienie tej rasy zostało zagrożone. W latach
50. XX wieku hodowcy, przy pomocy krzyżowania z persem
niebieskim, wzmocnili populację i poprawili cechy rasy. Charakter Łagodny, zrównoważony, spokojny, inteligentny, o umiarkowanym temperamencie. Zaskakująco (w stosunku do wielkości) cichy. Przebywanie w jego towarzystwie nie jest przytłaczające. Łatwo przystosowuje się do otoczenia. Akceptuje bez problemu przebywające razem z nim w domu koty oraz dzieci. Wykazuje ogromną cierpliwość i nie ucieka się do agresji. Jest czuły i przywiązuje się do właściciela, nie będąc przez to natrętnym. Zdarza mu się jednak decydować na chwile samotności. Wtedy trzyma się z boku, zachowując pewien dystans wobec domowników. Lubi głaskanie i zabawę, lecz noszenie na rękach nie sprawia mu przyjemności. Najlepiej się czuje w ciszy i spokoju, patrząc w okno, obserwując rodzinę, w której żyje, oraz wylegując się w promieniach słonecznych. Ma dobrze wykształcony instynkt macierzyński i sumiennie opiekuje się młodymi. |
Kot perski – stara rasa kota, zaliczana do
grupy długowłosych. W Europie pojawiła się w XVII wieku. Charakter Mają bardzo łagodne i spokojne usposobienie. Persy lubią samotność, ale bardzo chętnie znoszą wszelkie pieszczoty i zabawy, zarówno z dziećmi jak i dorosłymi. Koty te są kompletnie pozbawione agresji, nie używają zębów (do gryzienia innych) i nie drapią podczas zabaw. Gości w domu akceptują szybko i bez problemów, łatwo też przystosowują się do nowych warunków. Uwielbiają wylegiwać się na kanapie. Nawet mając do dyspozycji ogród i dużo miejsca na świeżym powietrzu, wolą wybrać wygodny fotel w domu. |
Kot domowy (Felis catus, również Felis silvestris catus) – udomowiony gatunek ssaka z rzędu drapieżnych z rodziny kotowatych. Koty zostały udomowione około 9500 lat temu i są obecnie najpopularniejszymi zwierzętami domowymi na świecie. Gatunek ten prawdopodobnie pochodzi od kota nubijskiego, przy czym w Europie krzyżował się ze żbikiem. Przez IUCN/SSC jest uznawany za gatunek inwazyjny Anatomia Kot domowy ma okrągłą głowę, duże oczy przystosowane do widzenia w warunkach niewielkiego natężenia światła, spiczaste uszy. Posiada bardzo dobry słuch i wzrok; węch około czterokrotnie silniejszy od ludzkiego oraz dobrze wykształcony zmysł dotyku. Posiada włosy czuciowe, wydatne zwłaszcza nad górną wargą (popularnie „wąsy”), także nad oczami i na policzkach oraz po wewnętrznej stronie przednich łap. Pozbawiony opieki człowieka niekiedy ulega zdziczeniu, może też krzyżować się ze żbikiem. Pazury kota są ostre, zakrzywione, zaopatrzone w specjalny mechanizm umożliwiający ich chowanie. Pazury rosną przez cały czas i koty muszą je ścierać drapiąc. Drapanie jest także formą oznaczania terenu, ponieważ ścierając pazury kot pozostawia swój zapach. Niezwykle ważnym narządem jest język. Służy nie tylko do wylizywania sierści, ale przede wszystkim pozwala pobierać pokarm oraz wodę – koci język musi być na tyle zwinny, by zdążyć, pomimo oddziałującej na wodę grawitacji, wciągnąć słup cieczy do pyska. W przypadku utraty języka zwierzę jest w stanie przeżyć zaledwie dwa, trzy dni. Koty wykazują heterodontyzm i difiodontyzm (co jest typowe dla ssaków). Młody kot ma 26 zębów |