 |
 |
 |
| Foka |
Kot |
Chomik |
Rodzaje fok
 |
 |
 |
| Lodofoka grenlandzka foka grenlandzka[13], foka siodlasta (Pagophilus groenlandicus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae) Morfologia Długość ciała około 160–170 cm; masa ciała około 120–135 kg[20]. Noworodki osiągają długość około 85 cm i ciężar około 4 kg[20]. Samce są nieco większe od samic[20]. Przód głowy czarny, wierzch ciała pokryty jest szarym futrem z żółtawym odcieniem, spód jaśniejszy, bardziej srebrzysty. Na grzbiecie posiada ciemną plamę w kolorze ciemnobrązowym do czarnej. Plama w kształcie liry z końcami skierowanymi ku tylnej części ciała. Środowisko Lodofoka prowadzi wędrowny tryb życia. Za pokarm służą jej skorupiaki planktonowe i ryby. Na wiosnę płynie ku północy na obfite w pokarm żerowiska, a zimą przemieszcza się na południe, na miejsca rozrodu. Wyróżnia się trzy populacje foki grenlandzkiej, każda z nich ma osobne strefy reprodukcji. Jedna rozmnaża się u wschodnich wybrzeży Grenlandii, druga u wschodnich wybrzeży Labradoru i zachodnich wybrzeży Nowej Fundlandii, a trzecia na Morzu Białym. |
Szarytka morska, foka szara (Halichoerus
grypus) – gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny
fokowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju szarytka
(Halichoerus) Dorosłe samce osiągają długość rzędu 2,3
metra przy masie ciała 170–310 kg, zaś samice do około 2
metrów przy masie ciała 105–186 kg Szarytka morska
wiedzie wodno-lądowy tryb życia i jest gatunkiem typowym
dla strefy przybrzeżnej. Podstawą diety szarytki są ryby,
zarówno pelagiczne, jak i denne. Żywi się także
skorupiakami, kałamarnicami i ośmiornicami a okazjonalnie
także ptakami. H. grypus zamieszkuje zachodnie i wschodnie
części północnego Atlantyku oraz wody Morza Bałtyckiego. Budowa ciała Szarytki morskie są ssakami wodno-lądowymi o wrzecionowatym kształcie tułowia, zwężającym się ku tyłowi. Dorosłe samce osiągają długość do 2,3 metra (lub nawet 2,5 m) przy masie ciała 170–310 kg, zaś samice do około 2 metrów przy masie ciała 105–186 kg. Zwierzęta należące do populacji zamieszkujących wybrzeża w zachodniej części północnego Atlantyku są większe od kuzynów ze wschodnich wybrzeży tego oceanu i Bałtyku. Masa ciała tamtejszych samców może osiągać 400 kg, a samic ponad 250 kg. Przednie płetwy szarytek są krótkie, a tylne dłuższe, silne. W wodzie szarytka morska porusza się dzięki silnemu tułowiowi oraz tylnym płetwom, zaś przednie pełnią funkcję sterów. Natomiast poruszając się po lądzie zwierzę używa przednich płetw i mięśni brzusznych. |
Foka obrączkowana Nerpa obrączkowana, nerpa, foka obrączkowana (Pusa hispida) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny fokowatych (Phocidae). Taksonomia Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1775 roku niemiecki przyrodnik Johann Christian Daniel von Schreber nadając mu nazwę Phoca hispida. Miejsce typowe to Grenlandia i Labrador. Zasięg występowania Występuje wokół bieguna w przybrzeżnych wodach Oceanu Arktycznego, dzięki grubszej podskórnej warstwie tłuszczu, lepiej chroniącej przed zimnem, sięga znacznie dalej na północ od foki pospolitej. Pospolicie występuje u brzegów Grenlandii i Spitsbergenu oraz w Morzu Białym. W postaci izolowanej populacji (podgatunki nerpy) występuje w północnej części Morza Bałtyckiego oraz jako relikt z czasów epoki lodowcowej w słodkowodnych jeziorach Ładoga i fińskim Saimaa. U polskich brzegów wyjątkowo spotyka się nerpy z populacji północno-bałtyckiej. W Polsce foka obrączkowana jest objęta ochroną gatunkową. Morfologia Długość ciała 110–160 cm; masa ciała około 50–90 kg. Noworodki osiągają długość 60–65 cm i ciężar 4,5–5,5 kg. Cechy charakterystyczne: żółtawobiałe, koliste plamy pokrywające ciało, brzuch jednolicie żółtawobiały z niewielką ilością ciemnych plam; włosy zatokowe brązowe. |